De drang naar emotionele hechting – iemand vinden tot wie we ons kunnen wenden en zeggen: “Houd me vast” zit opgeslagen in onze genen en in ons lichaam. Hij is even belangrijk voor ons leven, onze gezondheid en ons geluk als de behoefte aan voedsel, geborgenheid en seksualiteit.
Als die emotionele hechting met je partner op een of andere manier bedreigd wordt, raak je in paniek. Dat kan vooral gebeuren bij grote veranderingen in je leven zoals het krijgen van kinderen, verhuizingen voor je werk, ernstige ziekte van een kind of een ander familielid bijvoorbeeld. Door het wegvallen van de veilige verbinding voel je je verwijderd van je geliefde. Je voelt je er alleen voor staan en gaat je afvragen of de ander er nog wel voor je is. “Kan ik nog op hem of haar rekenen?” Je gaat je van alles inbeelden.
Bewust of onbewust resoneren er herinneringen mee aan eerdere situaties waarin je afhankelijk hebt gevoeld van belangrijke anderen zoals je ouders, broers en zussen, eerdere partners. Ook komen herinneringen aan gebeurtenissen met je huidige partner in beeld waarin je je ver verwijderd hebt gevoeld van hem of haar.
Om de verwijdering niet te hoeven voelen en de situatie te redden heb je manieren ontwikkeld om de pijnlijke emoties te verminderen: Je gaat ‘vechten’ of ‘vluchten!
In de intimiteit van je huidige partnerrelatie breken deze strategieën je weer op. Je probeert de emoties te ‘ontvluchten’ door je partner aan te vallen en te eisen dat deze er voor jou is, of door je te verdedigen en je terug te trekken.
Maar helaas versterken deze strategieën de emoties over en weer. Zo ontstaan die negatieve patronen die je maar al te goed kent en waar je je niet aan lijkt te kunnen onttrekken.
Bijvoorbeeld:
- je best doen en voortdurend bang zijn het niet goed genoeg te doen.
- niet durven zeggen wat je eigenlijk dwarszit of verlangt
- tekeer gaan tegen de ander in de hoop gehoord te worden
- dichtslaan en in je schulp kruipen met het gevoel er niet tegen op te kunnen.
In de veilige context van de begeleiding ga je de vastgeroeste patronen van je relatie onder ogen zien en ze leren loslaten. In plaats van vechten of vluchten leer je aanwezig te blijven bij de emoties en gevoelens van jezelf en die van je partner waardoor je elkaar weer echt kunt ontmoeten. Zo herstelt de liefde! Op deze manier wordt je relatie een veilige plek waar jullie je thuis voelen en waar intimiteit en seksualiteit op een ongedwongen manier kunnen plaatsvinden.
Ons uitgangspunt is dat niet een van beide partners schuld heeft, maar dat de manier waarop jullie patronen op elkaar inwerken maakt dat je zo negatief op elkaar reageert. Het interactiepatroon is de ‘schuldige’ en niet een van de partners, al willen we dat graag geloven.